مگر می‌شود در این ایام سرنوشت‌ساز برای ایران ساکت نشست، مگر می‌شود سکوت کرد و آینده ایران را به دست بیگانگان سپرد. مگر می‌شود خود را ایرانی نامید و ایران را به فراموشی سپرد. می‌شود دوباره نوشت، می‌شود دوباره با شوق ایران فریاد زد. می‌شود از گذشته تلخ و شیرین عبور کرد و اکنون را به امید آینده از دست نداد. بله می‌شود، می‌شود به سکوت پایان داد و شروعی دوباره را انتخاب کرد.