آنچه را که در این روزها تجربه می‌کنیم، پدیده‌ایست بی‌سابقه در فرهنگ ایران که شهروندان کشورمان به اجرا گذاشتنه‌اند. آنارشی‌دوستانه بهترین واژه‌ای است که این پدیده احتماعی را می‌تواند به تعریف بکشاند. تجمع همگانی …
آنچه را که در این روزها تجربه می‌کنیم، پدیده‌ایست بی‌سابقه در فرهنگ ایران که شهروندان کشورمان به اجرا گذاشتنه‌اند.
آنارشی‌دوستانه بهترین واژه‌ای است که این پدیده احتماعی را می‌تواند به تعریف بکشاند. تجمع همگانی بدون برنامه‌ریزی، چه در داخل و چه در خارج از کشور، همگان را نه تنها متعجب بلکه شگفت‌زده کرده. دشمانان عقیدتی گذشته برای هدفی والاتر گرد هم آمده‌اند. یا همدیگر را با توانای‌های سرشار خود تحمل می‌کنند. آنها مانند من و تو بوده‌اند و هستند. ما در گذشته نه چندان دور گرفتار آرمان‌خواهی و آزادی‌خواهی خودخواه‌مناشانه‌ای برای خودمان بوده‌ایم که تا بی‌نهایت جهل و تاریکی ظالمانه‌ای می‌توانست پیشرفت کند. و اکنون از آن جز خاطره‌ای بیش باقی نمانده است. تا چه زمانی آنارشی‌دوستانه توان پاسخ‌گوی به خواستهای ما را می‌تواند داشته باشد؟ این سوالیست که باید با تحمل و تعهد اخلاقی خود در مقابل کشورمان به آن پاسخگو باشیم.
زمانی آزادی‌خواهی، به آزادی فرد خودمان و در نهایت آزادی عقاید ما خلاصه می‌شد ولی امروزه آزادی‌خواهی ایرانیان فراتر از آن رفته و آن آزادی را طلب می‌کنند که دیگران هم به همان اندازه خواستار و شریک آن باشند که ما برای خودمان خواستاریم. کثرتگرایی گُل سرسبد باغی به برزگی و سرسبزی ایران شده است. میوه این گُل نو رسیده چه می‌تواند باشد؟ تحمل ما در بارور شدن این گُلخانه تا چه زمانی خواهد بود. سوالات آنچان زیادند، که پاسخی نمی‌یاند، و قبل ار تفکر در باره یک سوال، فرایند تازه‌تری سوالات بیشتر و جدیدی را پیش‌کش ما می‌کنند. گذر زمان ما را از درون به بیرون آورده و با خودمان بیشتر آشنا می‌کند و همچنان از اعماق ناا‌میدی‌ها سی سال گذشته بیرون می‌کشد و به یکدیگر نزدیکتر و در کمال یگانه می‌کند. این همان یگانگی ( همگانی ) انسان‌دوستانه‌ایست که تاریخ ایران در ما ایرانیان نهادینه کرده است.
شاید پاسخ نهایی که بدنبال آن می‌گردیم در همین باشد که باور کنیم ما ایرانیان توان بازنگری بر خود و توان همیاری برای بازسازی کشورمان را دارا هستیم.
جوانان ایران بهترین انگیزه‌ها را از کسانی که می‌خواهند رهبری این موج سبز نو رسیده را بدست بگیرند گرفته‌اند. رهبر سیاسی بعنوان یک فرد جوابگوی نیازمندیهای و خواستهای این مردم نمی‌تواند باشد. پرچمداران اندیشه‌های گوناگون امروز رهبران این موج سبز هستند، حتی اگر در باورشان به آن باور نداشته باشند. کثرتگرایی را جوانان ایران به نسل گذشته‌اشان آموزشی پدروارانه داده‌اند.