نظر به اینکه نامه‌ی سرگشاده‌ی «آخرین هشدار به آخرین ولیعهد» پس از درجی سه‌ساعته در سامانه‌ی گویا نیوز، به علتِ فشارهای بیرونی حذف گردید، برای دفاع از آزادی بیان از درج و انتشارِ این هشدارنامه پشتیبانی می‌نمایم. «آزادی بیان» آن چیزی است که در حال حاضر نداریم و می‌بایستی که به هم‌اندیش و دگراندیش خود آن را هدیه بدهیم تا جامعه مدنی فردای ایران را تقویت کنیم.
بهمن زاهدی
نظر به اینکه نامه‌ی سرگشاده‌ی «آخرین هشدار به آخرین ولیعهد» پس از درجی سه‌ساعته در سامانه‌ی گویا نیوز، به علتِ فشارهای بیرونی حذف گردید، برای دفاع از آزادی بیان از درج و انتشارِ این هشدارنامه پشتیبانی می‌نمایم. «آزادی بیان» آن چیزی است که در حال حاضر نداریم و می‌بایستی که به هم‌اندیش و دگراندیش خود آن را هدیه بدهیم تا جامعه مدنی فردای ایران را تقویت کنیم.
بهمن زاهدی
آخرین هشدار به آخرین ولیعهد
به حکمِ جبریِ تاریخ، نیاز و خطر، انسان و جامعه‌یِ انسانی را به کوشش در راهگشایی و راه‌یابی وامی‌دارد. از اینجا‌ست که بشر علمِ راهبرد (استراتژی) را می‌آغازد. ارزش‌ها معنا می‌یابند و در ساختاری اولویتی اعتبار می‌گیرند. هر ساختار، اولویتی وجودی دارد که «اصول» است و ساختار بر آن پایه و بنیاد، زنده و پایدار است و بی آن موجودیت ندارد. تاریخی کهن و فرهنگی ادیب و رنگین، جغرافیایی فراخ و طبیعتی بَس غنی، نیرویی انسانی در کمّ پُرشمار و در کیف جوان و نیز درس‌خوانده، همه از شمارِ انباشتی ست که برکنار از هر سلیقه، خواستِ ایرانی برخوردار از بالاترین شاخص‌های پیشرفت و سعادت بشری را، حقِ مسلمِ هر شهروندِ ایرانی می‌گرداند. امروز، در راه احقاقِ این حقِ مسلم، با شماری از موانع و دشواری‌ها رویاروی‌ایم که بُن‌بستِ ۳۷ ساله‌یِ جمهوریِ اسلامی یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. در راهِ این پیکار، چهارچوب و اصول ملی، سنجه و کارپایه‌یِ هر راهبرد و کنش سیاسی می‌بایست بود. دفاع از چهارچوب ملی ایران که عبارت ست از؛
۱. بخش‌ناپذیریِ حاکمیتِ ملی‌ِ (national sovereignty) ایران
۲. یگانگیِ ملی‌ِ ایران (ایران؛ یک کشور، یک ملت، یک ملیت)
۳. تمامیتِ ارضی ایران
۴. استقلالِ سیاسیِ ایران
پیش‌شرطی‌‌ست وجودی و به طبع، مقدم بر هر ماهیت دیگر. نقض چهارچوب ملی، اختلاف‌نظر نیست؛ که بالاترین سطح از دشمنی با بودمندیِ ایران و اعلان‌جنگ با ملت ایران است.
حضرتِ ولیعهد، پهلویِ سوم!
در کمال شوربختی، کارنامه‌یِ مردودِ حضرت‌عالی در پایبندی به چهارچوب ملی ایران در یک دهه‌یِ گذشته با نقض پیوسته و پرشمار یکایک اصول نامبرده که چندی از آنان را برمی‌شماریم، اسبابِ این هُشدارنامه را فراهم آورده است.
۱. علیه حاکمیتِ ملی‌ِ ایران
در طول تاریخ قوانین اساسی، حضرت‌عالی تنها شاهزاده‌ای بوده‌اید که بخش‌ناپذیریِ حاکمیتِ ملی‌ِ کشور خویش را آشکارا به رسمیت نشناخته، اصالت آن را زیر سؤال برده و مشروعیت این اصلِ وجودیِ کشور و ملت ایران را در ناباوری، به برگزاری انتخابات واسپرده‌اید. گزینه‌یِ تقسیم و تکه‌تکه شدن حاکمیت ملی national sovereignty، یعنی گزینه‌یِ فدرالیزاسیونِ ایران را [تقسیم حاکمیتِ ملی که اصلِ الفبایی و بنیادین نظام فدرال است، در هر ۲۶ کشور فدرال جهان، بی‌هیچ استثنا مصداق دارد]، به رسمیت شناخته و بدین طریق، اصل بخش‌ناپذیریِ حاکمیتِ ملی‌ِ ایران را به سوژه‌ای انتخاباتی دگرگردانده‌اید. آیا حضرت‌عالی با اصلِ برگزاریِ انتخاباتی بر سرِ شکنجه، ولو با برخورداری از حقِ رأی منفی به آن موافقید؟ به حتم پاسخ حضرت‌عالی منفی است، چنانکه درگذشته بوده ست. چراکه آن را نافیِ اصول خود -که در اینجا بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر باشد- می‌دانید. در چنین موضعی، به‌درستی خود را در سنگر «رأی مردم» و «برگزاری انتخابات» نمی‌پنهانید؛ بنابراین، با برخورد اصولی آشنای‌اید؛ ولی ژرفای ناگواری و شوربختی در این ست که «بخش‌ناپذیریِ حاکمیتِ ملی‌ِ ایران» را اساساً از اصولِ خود ندانسته که چنین آن را به چوب حراج زده‌اید. [۱]
۲. علیهِ یگانگیِ ملی‌ِ ایران (ایران یک کشور، یک ملت، یک ملیت)
حضرت‌عالی دریکی از مواضع تأسف‌بار و شگفت‌انگیز خود، ملت ایران را متشکل از «ملیت‌هایِ مختلف» تعریف فرموده‌اید که باوجود همه اعتراضات خصوصی و سرگشاده، هرگز این موضعِ مشترک با سازمان‌هایِ تروریستی تجزیه‌طلب را پس نگرفته‌اید. [۲]
۳. علیهِ تمامیتِ ارضی ایران
در مصاحبه‌ای با روزنامه‌یِ «الوطن» در هنگامی‌که مصاحبه‌کننده در پرسش ۱۱، موضعِ حضرت‌عالی درباره‌یِ اختلاف ایرانیان با امارات بر سر سه جزیره [که در ترجمه‌یِ رسمیِ خود به زبانِ پارسی، پرسشگر سه جزیره را متعلق به امارات خوانده! و در ترجمه‌یِ رسمی به زبانِ انگلیسی، صرفاً از آن‌ها به‌عنوانِ «سه جزیره» نامبرده ست.] جویا می‌شود، حضرت‌عالی در کمال حیرت بی کمترین دفاع از تمامیت ارضی ایران و حتا این بیان ناکافی که این جزایر مسلماً متعلق به ایران‌اند و حاکمیت ایران بر سر سه جزیره قابل‌مذاکره نیست! سؤال را بی‌جواب رها کرده و توجه مصاحبه‌کننده را به اشتراکات و آینده‌یِ دوستانه با برادران اماراتی جلب می‌نمایید! و نیز در پرسشِ ۵ همین مصاحبه، پرسشگرِ الوطن از خلیج پارس با عنوان «خلیج» یاد می‌کند و حضرت‌عالی انگار که نه انگار!
در موردی دیگر، در تاریخ ۱۲ آوریل سال ۲۰۱۲ دولت امارات متحد عربی در موضعی رسمی اعلام می‌کند که حضور رسمیِ مقامات دولتی کشور ایران در جزایر سه‌گانه‌یِ تنبِ بزرگ، تنبِ کوچک و ابوموسی، تعرض به تمامیت ارضی و حاکمیت کشور امارات است. در شرایطی که انتظار می‌رفت، نخستین معترض به این یاوه‌گوییِ شیخ‌نشینان حضرت‌عالی باشید، به‌تقریب، همه‌یِ نیروهای سیاسی ایران در داخل و خارج از کشور برکنار از جناح‌بندی‌هایِ سیاسی هر یک در اقدامی بس فوری، مراتبِ شدیدِ اعتراض خود به دولت امارات را در پاسداری از تمامیت ارضی ایران، فارغ از نظام سیاسیِ کشور، اعلام داشتند؛ ولی باز دریغا که بیش از دو هفته سکوت محض اختیار فرمودید و سرانجام زیر فشارِ اعتراضِ همه‌سویه و خشم سیلی عظیم از هواداران پادشاهی بابت این سکوتِ مرگبار، در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۲، در بیانیه‌ای دراین‌باره که «جزایر سه‌گانه متعلق به ایران است»، نه‌تنها کمترین اعتراض را متوجه دولت امارات ندانستید که هرگز آنان را حتا خطاب هم قرار ندادید. [۳]
۴. علیهِ استقلالِ سیاسی ایران
حضرت‌عالی، علیرغمِ ابرازِ مخالفت با حمله‌یِ نظامی به ایران، در سال ۲۰۱۲ خواستارِ بررسی پرونده‌یِ «جنایت علیه بشریت» در ایران، توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد شدید. خواستی که در صورت جدی گرفته شدن و موفقیت، خارج از اراده و نیتِ حضرت‌عالی که در بهترین فرض، ضدِّجنگ بود، بالقوه می‌توانست تحت فصل ۷ منشور سازمان ملل متحد زیر عنوان «مداخله بشردوستانه» (humanitarian intervention) به «توسل به‌زور» (use of force) بیانجامد، چنانکه در مواردی چون افغانستان و لیبی روی داد و تجربه نشان داد که نقض حاکمیتِ دولت‌ها و دگرگونی‌های سیاسیِ برآمده از گلوله‌های ناتو، نه پرنده‌یِ آزادی که جُز، پروازِ جغدی شوم بر آسمانِ ملت‌ها نی ست. جایِ بس تأسف است که حضرت‌عالی به‌عنوان ناظری بر ویرانه‌های برجای‌مانده از مداخلاتِ به‌اصطلاح بشردوستانه‌یِ شورای امنیت گام در مسیرِ تشکیل و بررسیِ پرونده‌ای چنین، در تنها نهاد بین‌المللی که خارج از مجوز آن، به‌هیچ‌روی، نمی‌توان وضعیتِ توسل به‌زور را توجیه کرد، نهادید! این اقدام حضرت‌عالی بالقوه نقض استقلال سیاسی ایران بود که خوشبختانه معدوم ماند. [۴]
و اینک ما شماری از کنشگران و کوشندگانِ ملی باور که با سنجه دانستن انتخاب شهروندان ایران، ساختار پادشاهیِ مشروطه (constitutional monarchy) به پادشاهیِ وارثِ سنتیِ پادشاهی پهلوی را، بهترین شکلِ دولت (state)، برای ایران دانسته و این میراثِ نوینِ نهادِ کهن پادشاهی را به‌تعریف، بیش و پیش از هر چیز، در خدمت پاسداری از هستیِ ایران و اصول ملی، می‌شناسیم؛ به حضرت‌عالی رضا پهلوی دوم، آخرین ولیعهد تاریخی ایران به‌جدّ و برای آخرین بار هشدار می‌دهیم تا از مواضعِ ضدِّملی خود برائت جسته و کلیه‌یِ کنش‌ها و اقدامات خود را به‌طورِ کامل به اصول و چهارچوب ملی ایران متعهد گردانید. بی‌گمان، پیکار برای شکستِ سدِّ ۳۷ ساله رژیم جمهوری اسلامی و برپاییِ یک نظام مردم‌سالار در چهارچوب بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر، جُز در پایبندی به چهارچوب ملی ایران امری ست نامتصور. امروز بر ماست تا مبارزه‌یِ خود را متوجه رژیم سیاسی ایران‌گردانیم و به طبع، هیچ خوشایندمان نی ست که مبارزه با جمهوری اسلامی را به اولویتی ثانی، در خدمتِ رویارویی با خطرات و دشمنان وجودی ایران واگردانیم. چنانکه دشمنی با جمهوری اسلامی هیچ‌گاه به جنگ تاآخرین‌نفس در برابر رژیم بعث عراق اولویت نیافت. ملت ایران همان ملت است و آن‌سوی چهارچوب ملی ایران چه در نظر و چه در عمل، خواه آل سعود یا شیخ‌نشینان باشند، خواه جناح‌هایی از اسرائیل و نئوکان‌ها در آمریکا، خواه احزاب تروریستی در مرزهای ایران باشند و خواه شخصیت‌هایِ ریزودرشت در هر نقطه از گیتی، ملت ایران را تفاوتی نیست. پافشاریِ حضرت‌عالی بر ادامه‌یِ رویکردهای خطرناک و ضدِّملی یک دهه‌یِ گذشته، نه‌تنها مشروعیت وجودی‌تان در نزدِ باورمندان به پادشاهیِ مشروطه به‌عنوانِ ولیعهدی تاریخی را نابود می‌کند؛ که حضرت‌عالی را در کسوت شهروندی ساده، برکنار از نام خانوادگی‌تان، «پهلوی»، به جرگه‌یِ دشمنان وجودی ایران در پیشگاه یکایکِ ایرانیانِ پایبند به اصول ملی می‌افزاید. ایرانیانی که وجب‌به‌وجب این خاک و آب را خون دادند تا از پسِ بیش از سه هزار سال، مردمانِ این کره‌یِ خاکی آبی، همچنان میان کاسپین تا شاخاب پارس را چنین نامند؛ ایران!
بن‌مایه‌ها:
[۱]: https://youtu.be/VAQp7hFg09Q
[۲]: https://youtu.be/OoWa0xFk0D4
[۳]: – https://youtu.be/VFEUA1v5LxM
– (بیانیه‌یِ شاهزاده رضا پهلوی در تاریخِ ۲۷ آوریل، پیرامونِ جزایرِ سه‌گانه‌یِ ایران).
www.rezapahlavi.org/fa/2012/292
– (واگردانِ پارسیِ گفتگویِ شاهزاده رضا پهلوی با الوطن، از تارنمایِ خودِ ایشان که پس از اعتراضِ ایران‌دوستان حذف شد).
http://rezapahlavi.org/fa/2007/772
– (واگردانِ انگلیسیِ گفتگویِ شاهزاده رضا پهلوی با الوطن، از تارنمایِ خودِ ایشان). http://rezapahlavi.org/en/2007/11/27/al-watan-daily-interview-with-reza-pahlavi-of-iran
[۴]: https://youtu.be/FI7VDwVo4Ns
امضاکنندگان:
۱. هومر آبراهمیان (کنشگر فرهنگی)_آمریکا
۲. آروین آدریان (کنشگر فرهنگی)_فنلاند
۳. ضیا آتابای (بنیان‌گذار تلویزیون ملی ایران)_آمریکا
۴. میلاد آقایی (کنشگر سیاسی و پژوهشگر فرهنگی)_سوئد
۵. انوش اردلان (هنرمند و آهنگساز)_استرالیا
۶. ندا اصغرزاده (کنشگر سیاسی)
۷. نوید اصغرزاده (کنشگر سیاسی)_لس‌آنجلس
۸. بیتا بانی (کارشناس اقتصاد و کنشگر سیاسی)_پاریس
۹. بابک اسحاقی (چکامه‌سرا و کنشگر سیاسی)_اسرائیل
۱۰. بردیا پارس (از رایزنان پیشین شاهزاده رضا پهلوی)_پاریس
۱۱. آریوبرزن پیروزنیا (کنشگر ملی‌گرا)_دالاس
۱۲. سام توکا (هنرمند و کنشگر سیاسی)_تورنتو
۱۳. پرویز حدادی زاده (کنشگر سیاسی و حقوق بشری)_آمریکا
۱۴. آرمان چارروستایی (زندانی سیاسی سابق، کنشگر سیاسی)_آلمان
۱۵. نوید خشرو (کنشگر سیاسی)_آلمان
۱۶. مهشید خشرو (کنشگر سیاسی)_آلمان
۱۷. امیر حکیم (دبیر کل سازمان خدا، شاه، میهن (خشم))_آمریکا
۱۸. جسیون رضا جرجانی (استاد فلسفه در دانشگاه New Jersey Institute of Technology)
۱۹. امید دانا (برنامه‌ساز و منتقد سیاسی)_سوئد
۲۰. داریوش دولتشاهی (کنشگر سیاسی و مدیر وب‌سایت خردگرایی)_بلژیک
۲۱. هیربد دهقانی آذر (معاون اسبق نخستین سندیکای وکلایِ جوان در فرانسه)_فرانسه
۲۲. منوچهر رزم‌آرا (وزیر بهداری دولت بختیار)_فرانسه
۲۳. نازنین زرین کلاه (مهندس کامپیوتر و کنشگر فرهنگی)_سوئد
۲۴. نیما زرتشت زاده (هنرمند و کنشگر فرهنگی)_آلمان
۲۵. سیروس شرفشاهی (روزنامه‌نگار و سردبیر روزنامه صبح ایران امروز)
۲۶. علی شقاقی (کنشگر سیاسی)
۲۷. آرش کمانچه (کنشگر فرهنگی)_ترکیه
۲۸. کوروش کلهر (کنشگر سیاسى و محقق)_آمریکا
۲۹. سینا کیان پور (کنشگر سیاسی، وبلاگ نویس)_آمریکا
۳۰. بابک کیان پور (کنشگر سیاسی)
۳۱. رکسانا گنجی (کنشگر سیاسی)_آمریکا
۳۲. محمد گنابادی (مدیر رادیو سرباز)_سوئد
۳۳. نیلوفر محتشم (کنشگر سیاسی)_آلمان
۳۴. سعید محمدی (هنرمند و کنشگر سیاسی)_آمریکا
۳۵. هومن مرزبان (کنشگر فرهنگی)_آلمان
۳۶. مهرداد ملک‌زاده (کنشگر سیاسی)_آلمان
۳۷. شهلا ممتاز (روانشناس بالینی)-انگلیس
۳۸. بهکام موسوی بختیاری (کنشگر سیاسی)_هلند
۳۹. کاظم موافق (تحلیلگر و کنشگر سیاسی)
۴۰. مهدی منزوی (کنشگر سیاسی)_سوئد
۴۱. شویار مهرآریا (ترانه‌سرا)
۴۲. پریدخت موسوی (فعال سیاسی یکی از اعضای سازمان زنان)_فرانکفورت
۴۳. حسین علومى پور (وبلاگ نویس)_آلمان
۴۴. فیروزه غفارپور (منشی سابق دبیرخانه شاهزاده رضا پهلوی)_سوئد
۴۵. شهریار فتحی (بنیان‌گذار رادیو ندای پادشاهی)_کانادا
۴۶. احمد فراستی (رهبر عملیات ساواک تهران)
۴۷. جعفر فدوی (کنشگر سیاسی)_سوئد
۴۸. پرویز قاضی سعید (روزنامه‌نگار)_آمریکا
۴۹. فرهاد قناتگر (دانشجوی دکترای علوم سیاسی)
۵۰. ﺣﻤﻴﺪ ﻭﺣﺪﺗﻲ (دبیر کل پرچم‌داران انقلاب مشروطیت ایران)_دانمارک
۵۱. علی لشکری (فرازنده) (کنشگر سیاسی)_آلمان
۵۲. ژاله عبدالله زاده (کنشگر سیاسی)_آمریکا
۵۳. مصطفی عرب (افسر نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی و کاپیتان و بازیکن اسبق تیم ملی فوتبال ایران)
۵۴. ژینوس همایون (کنشگر فرهنگی – طراح)_آمریکا
